ابلیس شبی رفت به بالین جوانی
                       آراسته با شكل مهیبی سر و بر را

گفتا كه: «منم مرگ و اگر خواهی زنهار
                       باید بگزینی تو یكی زین سه خطر را

یا آن پدر پیر خودت را بكشی زار
                       یا بشكنی از مادر خود سینه و سر را

یا خود ز می ناب كشی یك دو سه ساغر
                       تا آن كه بپوشم ز هلاك تو نظر را


لرزید ازین بیم جوان بر خود و جا داشت
                      كز مرگ فتد لرزه به تن ضیغم نر را

گفتا: «پدر و مادر من هر دو عزیزند
                      هرگز نكنم ترك ادب این دو نفر را

لیكن چون به می دفع شر از خویش توان كرد
                      می نوشم و با وی بكنم چاره ی شر را»

جامی دو بنوشید و چو شد خیره ز مستی
                      هم مادر خود را زد و هم كشت پدر را

ای كاش شود خشك بن تاك خداوند
                      زین مایه ی شر حفظ كند نوع بشر را


                                                     ایرج میرزا