درباره وبلاگ


به وبلاگ من خوش آمدید
آخرین مطالب
پيوندها
نويسندگان


ورود اعضا:

نام :
وب :
پیام :
2+2=:
(Refresh)

خبرنامه وب سایت:





آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 17
بازدید دیروز : 23
بازدید هفته : 88
بازدید ماه : 88
بازدید کل : 85457
تعداد مطالب : 42
تعداد نظرات : 13
تعداد آنلاین : 1

زندگی با شعر زیباست




 
 


زندگي لحظه ي ديدارعزيزي است كه ما

 

روزها منتظر روز وصا لش بوديم

 

زندگي يك شب تاريك زمستاني سرد

 

كه همه چشم به فرداي بهارش داريم

 

زندگي دشت قشنگي است پر از زنبق و ياس

 

من و تو سرخوش و سرمست از آن مي گذريم

 

زندگي كوچه تاريك و هراس آور عمر

 

كه همه خسته و دلتنگ از آن مي گذريم

 

زندگي معركه اين فلك شعبده باز

 

كه همه گرم تماشا و زجان مي سوزيم

 

زندگي شعله مرموز چراغي فرتوت

 

گرد او رقص كنان پيروجوان مي سوزيم

 

زندگي ديو مهيبي است كه در سينه خود

 

حسدوحيله و سالوس فراوان دارد

 

زندگي گاه خوش و گاه نژند

 

تكيه هرگز نتوان كردبر اين سقف بلند

 

زندگي گر چه فريباست چو ديبا و پرند

 

دل نبنديم بر اين آبي زيباي بلند

                                    (فرشته هوشمند)

 



دو شنبه 16 بهمن 1391برچسب:, :: 1:24 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

 

 

 

در سردر کاروانسرايي
تصوير زني به گچ کشيدند
ارباب عمايم اين خبر را
از مخبر صادقي شنيدند
گفتند که واشريعتا خلق
روي زن بي نقاب ديدند
آسيمه سر از درون مسجد
تا سردر آن سرا دويدند
ايمان و امان به سرعت برق
مي رفت که مومنين رسيدند
اين آب آورد  آن يکي خاک
يک پيچه ز گل بر او بريدند
ناموس به باد رفته اي را
با يک دو سه مشت گل خريدند
چون شرع نبي ازين خطر جست
رفتند و به خانه آرميدند
غفلت شده بود و خلق وحشي
چون شير درنده مي جهيدند
بي پيچه  زن گشاده رو  را
پاچين عفاف مي دريدند
لبهاي قشنگ خوشگلش را
مانند نبات مي مکيدند
بالجمله  تمام مردم شهر
در بحر گناه مي تپيدند
درهاي بهشت بسته مي شد
مردم همه مي جهنميدند
مي گشت قيامت آشکارا
يکباره به صور مي دميدند
طير از وکرات و وحش از حجر
انجم ز سپهر مي رميدند
اين است که پيش خالق و خلق
طلاب علوم روسفيدند
با اين علما هنوز مردم
از رونق ملک نااميدند

 




یک شنبه 15 بهمن 1391برچسب:, :: 6:23 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

گر به تو افتدم نظر چهره به چهره رو به رو
شرح دهم غم تو را نکته به نکته مو به مو

از پی ديدن رخت همچو صبا فتاده ام
خانه به خانه در به در، کوُچه به کوچه کو به کو

مي رود از فراق تو خون دل از دو ديده ام
دجله به دجله يم به يم، چشمه به چشمه جو به جو

دور دهان تنگ تو عارض عنبرين خطت
غنچه به غنچه گل به گل، لاله به لاله بو به بو

ابرو و چشم و خال تو صيد نموده مرغ دل
طبع به طبع دل به دل، مهر به مهر و خو به خو

مهر تو را دل حزين بافته بر قماش جان
رشته به رشته نخ به نخ، تار به تار پو به پو

در دل خويش طاهره گشت و نديد جز تو را
صفحه به صفحه لا به لا، پرده به پرده تو به تو

فاطمه زرین‌تاج برغانی قزوینی ملقب به (طاهره قره العین)



شنبه 14 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 1:26 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

مگسی را کشتم 

نه به این جرم که حیوان پلیدی است، بد است

و نه چون نسبت سودش به ضرر یک به صد است

طفل معصوم به دور سر من می چرخید،

به خیالش قندم

یا که چون اغذیه ی مشهورش تا به این حد گندم!!!

ای دو صد نور به قبرش بارد؛

مگس خوبی بود...

من به این جرم که از یاد تو بیرونم کرد،

مگسی را کشتم ...!

                         حسین پناهی



جمعه 13 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 12:5 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

می خراشد...

آنچه در تلاطم با من است ،

دست بردار ...

دست برنمی دارد ...

آنچه از کودکی با من است ،

جان شیفته میکند مرا ...

گرسیتن از فرسنگها ...

بر پیری نه چندان فرزانه ...

که فرازهای مرا ...

فرزانه های ما را ...

داد بر باد ...

می گریستم ؛ ندانسته ...

یافته ام اکنون ...

اما دریغا...

که خنده می آورد...

جستجویم را ...

چشم ها را شسته و ...

جور دیگر دیده ام ...

آنچه در پس این ...

آنِ زندگیست ...

کراهت می آورد ...

هرآنچه در پس این ...

آنِ زندگیست ...

                         یاسر فلاح احمدی



جمعه 13 بهمن 1391برچسب:, :: 6:15 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

پت…پت…،چراغ از نفس افتاد ؛ تا پدر آمد سراغ خلوت مادر

سكانس بعد

نه ماه بعد غنچه ي سرخي شدي ولي مادر شبيه يك گل پرپر

سكانس بعد

تو چار ساله بودي و عشق ت پرنده بود يك اتفاق ساده دل ت را مچاله كرد

گنجشك پر،كبوتر…و در كل پرنده پر مادر پريده بود و پدر پر

سكانس بعد

ابرو كمون شونه بلندم ! لالالالا گلدونه ي دلم،گل گندم !

لالالالا كي ميشه حجله ت م ببندم!؟لالالالا…

مادر بزرگ با نوه اش در سكانس بعد

يك خانه داشتند ته كوچه ي زمين دور از تمام مردم دلسرد بي خيال

در فصل بي بخار زمستان قشنگ بود بر شيشه ها بخار سماور!

سكانس بعد

كيف و كتاب دخل به خرج ش نمي رود ‹‹ بايد-نبايدي › كه به منطق نمي خورد

آقاي ناظمي كه سراپا شكايت است: گمشو لجن ، برو دم دفتر !

سكانس بعد

مادربزرگ حادثه ي بعدي تو بود او را ببر و زير لحد خاك كن ! همين

يك فاتحه بخوان و به يك ‹ ارث ! › فكر كن ! - به جا نماز بي بي كوثر!

همين سكانس در متن

كارگردان سگ خلق و بد دهن از پشت دوربين به همه پارس مي كند

و كات مي دهد به تو كه :  اين چه طرزش است ؟ با اين پلان مسخره تف بر سكانس بعد

بازار ريشه ريشه تو را جذب مي كند تو شاخه شاخه در لجن روز مرگي

تو برگ برگ زرد تر از روزهاي قبل در دست بادهاي شناور / سكانس بعد

آقا لبو ببر ! لبوي داغ حال مي ده ! خانم لبو بدم !؟

« بده آقا ! »

كه ناگهان ؛ موهاش توي باد دل ت را به باد داد آن دختر تكيده ي لاغر

سكانس بعد

دختر ولي پريد و خمارت گذاشت ، بعد ميخانه بود و نم نم سيگارهاي تلخ

با ياد چشم هاي خمارش تو بودي و بعد از دو بطر ، بطري ديگر

سكانس بعد

يك دستمال يزدي و يك پاتوق مدام  مردي مزاحم دو-سه تا خانم جوان

چاقو به دست مي رسي و قاط مي زني :  « هي ! با تو ام ، كثافت عنتر ! 

سكانس بعد / زندان/

شروع حرفه ي جرمي بزرگ تر يك طرح كاد واقعي از مجرمان پير

استاد كار مي شوي و مي زني جلو با چند سال سابقه كم تر!

سكانس بعد

« آزادي ت مبارك ! »

« ممنون ! ولي…شما !؟ »

« من شاعرم ، همانكه تو را خلق كرده است اما ببخش، خالق خوبي نبوده ام

من قول مي دهم كه تو در هر سكانس بعد هر جور خواستي بروي زندگي كني

يك كار و بار عالي با يك زن قشنگ … »

خواباند بيخ گوشم ، زل زد به چشم هام چيزي نگفت ؛ رفت .

شبي در سكانس بعد

او قرص هاي كوچك آرامبخش را با چاي تلخ بسته به بسته به حلق ريخت

تا خواستم به متن بيايم كمك كنم پشت سكانس هاي فراموش Fade شد.


                                                                    محمد علی پور شیخ علی



جمعه 13 بهمن 1391برچسب:, :: 5:17 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی



چهار شنبه 11 بهمن 1391برچسب:, :: 4:48 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

زمانی که گشودم چشم بر این

                            جهان پر ز مهر و غرق در کین

شنیدم از پدر،هنگام زاری

                            به رسم مذهب و عرف جاری

اذان در گوش من خوانده موذن

                            ندارد چاره ای این طفل کم سن

ندارد چاره ای زیرا در این دین

                            مسلمان زاده اسلام است آئین

و اینجا این سوال آید به خاطر

                            مرادش چیست لا اكراه في الدين

                                                   یاسر فلاح احمدی

                                                       08/08/1389                                                                     

                                                                             

                                                   



سه شنبه 10 بهمن 1391برچسب:, :: 6:1 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

مست گشتم ؛

           مست خواندن......مست گفتن......مست دیدن

           مست افکاری پریشان......مست دیداری دوباره    

             با توَهم......با ستاره......با نگاهی پاره پاره

             با کتابی از حقایق......شرح حالی از خلایق                                                        

          آشنائی با سیاهی......روح زیبای سپیدی

          گفتن از روی صداقت......آشنائی با هدایت(مقصود صادق هدایت نویسنده بزرگ ایرانی است)                                                                                       

          گفتن از روی شجاعت......رنج بردن در اسارت

      عاری از هر گونه پستی......دوری از چیزی که هستی

           میل پرواز...........خواندن چند بیتی را به آواز

میل بودن ؛

در میان بستری از موم و آهن ؛

         میل لذت بردن از عشقی نهانی ...

           لذت از افکار فردی جاودانی ...

           لذت از پرواز روحی آسمانی ...

مست گشتم ؛

          مست افکاری پریشان

                                 یاسر فلاح احمدی 04/01/1382



دو شنبه 9 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 20:7 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

 

چیزی از خود هر قدم زیر قدم گم می کنم
                                                      رفته رفته هر چه دارم چون قلم گم می کنم

بی نصیب معنی ام کز لفظ می جویم مُراد
                                                      دل اگر پیدا شود ،دیر و حرم گم می کنم

تا غبار وادی مجنون به یادم می رسد
                                                       آسمان بر سر ، زمین زیر قدم گم می کنم

دل ، نمی ماند به دستم ، طاقت دیدار کو ؟
                                                       تا تو می آیی به پیش ، آیینه هم گم می کنم

قاصد مُلک فراموشی کسی چون من مباد
                                                       نامه ای دارم که هر جا می برم گم می کنم

بر رفیقان (بیدل ) از مقصد چه سان آرم خبر ؟
                                                        من که خود را نیز تا آنجا رسم گم می کنم


دو شنبه 9 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 2:54 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی