درباره وبلاگ


به وبلاگ من خوش آمدید
آخرین مطالب
پيوندها
نويسندگان


ورود اعضا:

نام :
وب :
پیام :
2+2=:
(Refresh)

خبرنامه وب سایت:





آمار وب سایت:  

بازدید امروز : 3
بازدید دیروز : 31
بازدید هفته : 105
بازدید ماه : 105
بازدید کل : 85474
تعداد مطالب : 42
تعداد نظرات : 13
تعداد آنلاین : 1

زندگی با شعر زیباست




                   

از ندامت سوختم ، يا رب گناهم را ببخش
مو سپيد از غم شدم،روي سياهم را ببخش


 

 
ظلم را نشناختم ، ظالم ندانستم كه كيست
گوشه چشمي باز كردم ،اشتباهم را ببخش


 

 
ابر رحمت را بفرما ، سايه اي آرد به پيش
اين سر بي سايبان بي پناهم راببخش


 

 
از گلويم گر صدايي نابجا آمد برون
توبه كردم، سينه پر اشك وآهم را ببخش


 

 
اي زمان برزيگر كوري شدم در كار كشت
كشتزارم را مسوزان وگياهم را ببخش


 

 
ديگر اي طوفان غم ، در باغ ما سروي نماند
بيدهاي خشك برگ رنجگاهم راببخش


 

 
جلوه هاي باورم يارا حبابي پوچ بود
رنگ جو چشم دوبين كج نگاهم را ببخش
 
                                       رحیم معینی کرمانشاهی




پنج شنبه 26 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 13:1 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

زمانی که گشودم چشم بر این

 

 

                            جهان پر ز مهر و غرق در کین

 

 

شنیدم از پدر،هنگام زاری

 

 

                            به رسم مذهب و عرف جاری

 

 

اذان در گوش من خوانده موذن

 

 

                            ندارد چاره ای این طفل کم سن

 

 

ندارد چاره ای زیرا در این دین

 

 

                            مسلمان زاده اسلام است آئین

 

 

و اینجا این سوال آید به خاطر

 

 

                            مرادش چیست لا اكراه في الدين

 

                                                   یاسر فلاح احمدی

                                                       08/08/1389                                                                




چهار شنبه 25 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 8:43 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

 

خلقت ِ من در جهان یک وصله ی ناجور بود
                        من که خود راضی به این خلقت نبودم زور بود؟

خلق از من در عذاب و من خود از اخلاق ِ خویش
                        از عذاب ِ خلق و من یارب چه ات منظور بود؟

حاصلی ای دهر از من غیر ِ شرّ ُ و شور نیست
                        مقصدت از خلقت ِ من سیر شرّ ُ و شور بود؟

ذات ِ من معلوم بودت ، نیست مرغوب از چه ام
                        آفریدستی ، زبانم لال چشمت کور بود؟

ای چه خوش گر چشم می پوشیدی از تکوین ِ من
                         فرض می کردی که ناقص خلقت ِ یک مور بود

ای طبیعت گر نبودم من جهانت عیب داشت؟
                        ای فلک گر من نمیزادی اجاقت کور بود؟

قصد ِ تو از خلق ِ عشقی من یقین دارم فقط
                         دیدن ِ هر روز یک گون رنج ِ جوراجور بود

گر نبودی تابش ِ استاره ی من در سپهر
                         تیر و بهرام و خور و کیوان و مه بی نور بود


راست گویم ، نیست جز این علت ِ تکوین ِ من
                         قالبی لازم برای ساحت ِ یک گور بود

آفریدن مردمی را بهر گور اندر عذاب
                         گر خدایی هست ! ز انصاف ِ خدایی دور بود

مقصد ِ زارع ز کشت و زرع ، مشتی غله است
                         مقصد ِ تو زآفرینش مبلغی قاذور بود؟

گر من اندر جای تو ، بودم امیر  ِ کائنات
                         هر کسی از بهر  ِ کار  ِ بهتری مامور بود

آنکه نتواند به نیکی پاس ِ هر مخلوق داد
                         از چه کرد این آفرینش را ، مگر مجبور بود؟



سه شنبه 24 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 7:25 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

 

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید
                            قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید

فصل گل می گذرد هم نفسان بهر خدا
                            بنشینید به باغی و مرا یاد کنید

عندلیبان گل سوری به چمن کرد ورود
                            بهر شاد باش قدومش همه فریاد کنید

یاد از این مرغ گرفتارکنید ای مرغان
                            چو تماشای گل و لاله و شمشاد کنید

هر که دارد ز شما مرغ اسیری به قفس
                            برده در باغ و یاد منش  آزاد کنید

آشیان من بیچاره اگر سوخت چه باک
                            فکر ویران شدن خانه  صیاد کنید

شمع اگر کشته شد از یاد مدارید عجب
                            یاد پروانه هستی شده بر باد کنید

بیستون بر سر راه است مبادا از شیرین
                            خبری گفته و غمگین دل فرهاد کنید

جور و بیداد کند عمر جوانان  کوتاه
                            ای بزرگان وطن بهر خدا داد کنید

گر شد از جور شما خانه موری ویران
                            خانه خویش محال است که آباد کنید

کنج ویرانه زندان شد اگر سهم بهار
                            شکر آزادی و آن گنج خدا داد  کنید





دو شنبه 23 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 5:27 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی



یک شنبه 22 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 6:26 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی


عشق شور انگیز بی پروای شهر
                            شعلهٔ او میرد از غوغای شهر
خلوتی جوید بدشت و کوهسار
                            یا لب دریای ناپیدا کنار
من که در یاران ندیدم محرمی
                            بر لب دریا بیاسودم دمی
بحر و هنگام غروب آفتاب
                            نیلگون آب از شفق لعل مذاب
کور را ذوق نظر بخشد غروب
                             شام را رنگ سحر بخشد غروب
با دل خود گفتگوها داشتم
                             آرزوها جستجوها داشتم
آنی و از جاودانی بی نصیب
                             زنده و از زندگانی بی نصیب
تشنه و دور از کنار چشمه سار
                             می سرودم این غزل بی اختیار



شنبه 21 بهمن 1391برچسب:, :: 7:4 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

ابلیس شبی رفت به بالین جوانی
                       آراسته با شكل مهیبی سر و بر را

گفتا كه: «منم مرگ و اگر خواهی زنهار
                       باید بگزینی تو یكی زین سه خطر را

یا آن پدر پیر خودت را بكشی زار
                       یا بشكنی از مادر خود سینه و سر را

یا خود ز می ناب كشی یك دو سه ساغر
                       تا آن كه بپوشم ز هلاك تو نظر را


لرزید ازین بیم جوان بر خود و جا داشت
                      كز مرگ فتد لرزه به تن ضیغم نر را

گفتا: «پدر و مادر من هر دو عزیزند
                      هرگز نكنم ترك ادب این دو نفر را

لیكن چون به می دفع شر از خویش توان كرد
                      می نوشم و با وی بكنم چاره ی شر را»

جامی دو بنوشید و چو شد خیره ز مستی
                      هم مادر خود را زد و هم كشت پدر را

ای كاش شود خشك بن تاك خداوند
                      زین مایه ی شر حفظ كند نوع بشر را


                                                     ایرج میرزا




جمعه 20 بهمن 1391برچسب:, :: 1:38 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

بیتی منتسب به دیوان اشعار یزید بن معاویه :

أنا المسموم ما عندی بتریاقٍ ولا راقٍ



أدر کأسا و ناولها ألا یا أیها الساقی

و بیت اول دیون حافظ :

ألا یا أیها الساقی أدر کأسا و ناولها      که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها

و شعری که کاتبی نیشابوری در این باره سروده :

عجب در حیرتم از خواجه حافظ
به نــوعی کش خرد زان عاجز آید
چه حکمت دید در شعر یزیـد او
که در دیوان نخست از وی سرآید
اگر چه مــال کافـــر بر مسلمـان
حلال است و در او قیلـی نشاید
ولی ازشیرعیبی بس عظیم است
کــه لقمـــه از دهـــان سگ رباید




پنج شنبه 19 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 1:59 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

ظلم ضحاکان رسید و آن درفش کاویانی بر نخواست

جوی خونی ره گرفت و خشم ضحاکی نکاست

فقر و فحشا در میان سرزمینم ره گرفت

دینمداری سر نیاورد ، کاویانی بر نخواست

دین ستیزان با لباس دین غوغا میکنند

یک کمانداری نیامد ، یک سیاوش جان نباخت

دین ستیزان دین گریزی را رواج مردمانم کرده اند

یک وطنخواهی نبود و یک صدائی بر نخواست

تن پرستان تن فروشی را رواج مردمانم کرده اند

یک علمداری نیامد ، یک حسینی جان نباخت

                               ابوذر.../یاسر فلاح احمدی








چهار شنبه 18 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 1:19 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی

فراوان ادعا کردیم و بسیار

هزاران بارگفتیم و دگر بار

که ما سالار تاریخ جهانیم

به عالم اینچنین و آنچنانیم

به بستانها گل صد رنگ ماییم

شکوه و جلوه ی فرهنگ ماییم

نهاد کشور ارشاد اینجاست

خرد اندیشه را بنیاد از ماست

به اوج نردبان اعتباریم

نشسته بر سکوی افتخاریم

ورق اندر ورق شهنامه از ماست

اقامتگاه پیر طوس اینجاست

درختی آنچنان پر بار داریم

نظامی مولوی عطار داریم

فراوان مردم خوشنام از ماست

در ایران حافظ خیام از ماست

وزیری چون نظام الملک داریم

چه آثار از کمال الملک داریم

همه تاریخ ما از برترینهاست

سراسر شاهد نام آوریهاست

شما هم میهنان مهربانم

شما ایرانیان همزبانم

اگر خواهی شناسی خود دگر بار

به کردار  به گفتار به پندار

بیا یک بار بر عهدی وفا کن

بیا و بی تملق گوش وا کن

اگر تاریخ ما بر ما نشان ها

زکوروش داده تا ستارخان ها

نه تنگستان که از استان به استان

نشانی داده از میهن پرستان

دلیران راد مردان سربداران

به دارآویخته یا تیر باران

نشانی از مقدس نامه ماست

نشان از صاحب شهنامه ماست

همان کوه تا کتابش باز فرمود

سخن را اینچنین آغاز فرمود

بنام خداوند جان و خرد

کزین برتر اندیشه بر نگذرد

هر آن چیز کندر جهان سودمند

کنم آشکار و رهانم زبند

ترا پاک یزدان نگه دار باد

دلت شاد و اندیشه  بیدار باد

بدان را زبد دست کوته کنیم

روان را سوی روشنی ره کنیم

سفارش ها نصیحت ها همین بود

وصیت های پیر طوس این بود

به ما فرمود وی هر ساله هر سال

پس از طی هزار و چهارصد سال

به اعرابی که بر ما حمله بردن

زما کشتند و بر آتش سپردن

سیه پوش بر آنها سینه زن باش

قمه بر سر زن زنجیر زن باش

به سر کوبان عباس جوان باش

و خود پیر خرفت نوحه خوان باش

کجا در طی طول روزگاران

چنین آموختند آموزگاران

همانا نامی که خود خورشید بودند

سرا پا مظهر توحید بودند

کجا دیدیم از مردان عاقل

شنیدیم از مسلمانان فاضل

بزرگانی نظیر ابن طاووس

نصیرالدین , بزرگ و خواجه طوس

کجا گفتن مردان تعالی

ابوسینا ابو نصر غزالی

کجا خواندیم از قول سنایی

ویا فرموده شیخ بهایی

کجا  دیدیم در این ره نوردی

اشارت از جناب سهره وردی

کجا بشنیده از ما و شما را

چنین فتوای از ملای صدرا

زمولانا کجا باشد بیانی

سراسر مثنوی را یک نشانی

کجا دیدیم در شعر نظامی

و یا خواندیم از حافظ کلامی

کجا گفتن از نزدیک  از دور

دلل اظهر ویا در جند شاپور

که بیرون از فضای بیکران باش

و با سر سرنگون در جمکران باش

 

مسعور صدر



سه شنبه 17 بهمن 1391برچسب:زندگی با شعر زیباست, :: 2:38 ::  نويسنده : یاسر فلاح احمدی